Boris Vian (1920-1959) od dvanaeste se godine morao boriti sa zdravstvenim problemima koji će ga koštati života u trideset i devetoj godini. Usprkos kratkom životu opterećenom krhkim zdravljem, Boris Vian uspio je postati inžinjer, pisac, glazbenik, prevoditelj, Veliki satrap Akademije za patafiziku, pjevač i, sve do naših dana, simbol neukrotive slobode duha. Autor brojnih romana, prvi je uspjeh doživio pod pseudonimom Vernon Sullivan. Pod tim je imenom Vian napisao četiri romana (“Pljuvat ću po vašim grobovima”, “Svi su mrtvaci isti”, “I ubit ćemo sve gadove” i “Nemaju one pojma”), pretvarajući se da je “s američkog engleskog” preveo prethodno nepoznatog hard-boiled autora. Usprkos uspjehu kod publike, “Sullivanovi” romani otrpjeli su brojne napade moralista, a 1950. godine Vian je čak i osuđen zbog narušavanja javnog morala za prva dva naslova iz serije. Ali tek će romani potpisani Vianovim postati popularni: remek-djela “Pjena dana”, “Jesen u Pekingu”, “Crvena trava”, “Srcoder”, kao i priče skupljene u zbirkama “Mravci” i “Ne bih htio krepati”. Vianovo djelo puno je zaigranog nadrealizma, humanizma i onirizma koji svoga autora čine jednim od najvažnijih pojava francuske i svjetske književnosti 20. stoljeća.
Podijeli na Facebook
