Gustave Flaubert (1821–1880), francuski prozaist. Prekinuo je studij prava u Parizu zbog bolesti, pa je živio povučeno u ladanjskoj kući na Seini posvećen isključivo književnom radu. U povijesti književnosti smatra se najglasovitijim, gotovo nenadmašenim predstavnikom ne samo francuskog, nego i svjetskog romana realizma, uglavnom zbog dva djela, “Gospođa Bovary” i “Sentimentalni odgoj”. Oba obrađuju tematiku iz svagdašnjega života, zasnovanu na sukobu između zamišljenih ideala nadahnutih romantikom, i surove zbilje koja ih ubija dosadom i banalnošću jednoličnog protjecanja života. Sveznajući pripovjedač pri tome nepristrano opisuje događaje i prenosi dijaloge, paralelni fabularni nizovi slijede sudbine pojedinaca u okvirima njihovih životnih sredina, a temeljna je tehnika naracija koja uspijeva integrirati priču u cjelinu. Izuzetno dotjerani stil, suptilna analiza psihologije likova, osobito njihovih motivacija, kao i složena problematika interpersonalne komunikacije, erotskih maštanja i prizemnog provincijskog morala, te vještina u zapažanjima detalja ljudskih osjećaja i ponašanja, čine oba romana istovremeno i pretečama moderne proze. Flaubert je napisao i romantični povijesni roman “Salammbô”, kao i gotovo avangardnu prozu “Kušnja sv. Antuna” u kojoj se miješaju snoviđenja, groteskne vizije, filozofske refleksije i poetski zapisi, što je čini uspjelim ostvarenjem izraza “žanrovske pometnje” kakav je cijenila avangarda, a i postmodernizam. Nakon piščeve smrti objavljen je i nedovršeni roman “Bouvard i Pécuchet”, zamišljen kao svojevrsna enciklopedija ljudske gluposti, a obrađen izvan tradicionalnih romanesknih okvira kao satira građanske civilizacije i njezine opsjednutosti znanošću i tehnikom. (Milivoj Solar, “Književni leksikon”)
Podijeli na Facebook
