Milivoj Solar

Književni teoretičar, povjesničar književnosti, filozof, esejist i sveučilišni profesor. Rođen je 8. travnja 1936. u Koprivnici. Na Filozofskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu diplomirao je godine 1959. filozofiju i jugoslavistiku. Na istom je fakultetu 1964. i doktorirao disertacijom o Franu Galoviću. Od godine 1963. radi kao asistent, zatim kao docent, potom izvanredni, a od 1976. i redovni profesor teorije i metodologije proučavanja književnosti na Odsjeku za komparativnu književnost. U razdoblju od 1987-1990. bio je i ministar za prosvjetu i kulturu.
Solarov znanstveni rad i interes usmjeren je na temeljna pitanja književne teorije, posebice na probleme poetike i odnosa književne teorije prema filozofiji. Također, Solara zanimaju i metodologija književene znanosti, književna analiza te univerzalne kulturološke kategorije, poput mita.

Objavio je sljedeće knjige: “Pitanja poetike” (1971), “Ideja i priča” (1974), “Književna kritika i filozofija književnosti” (1976), “Teorija književnosti” (1976), “Uvod u filozofiju književnosti” (1978), “Smrt Sancha Panze” (1981), “Suvremena svjetska književnost” (1982), “Mit o avangardi i mit o dekadenciji” (1985), “Eseji o fragmentima” (1985), “Filozofija književnosti” (1985), “Roman i mit” (1988), “Teorija proze” (1989), “Laka i teška književnost” (1995), “Vježbe tumačenja” (1997), “Edipova braća i sinovi” (1998), “Granice znanosti o književnosti” (2000), “Povijest svjetske književnosti” (2003), “Predavanja o lošem ukusu” (2004), “Ideja i priča (Izabrana djela, 1. knjiga)” (2004), “Uvod u filozofiju književnosti (Izabrana djela, 2. knjiga)”(2004), “Retorika postmoderne” (2005), “Rječnik književnoga nazivlja” (2006).
Redovni je član HAZU od 2008., član je Društva hrvatskih književnika, Hrvatskoga filološkog društva i Hrvatskog filozofskog društva. Dobitnik je Nagrade Grada Zagreba 1972., Nagrade “Božidar Adžija” 1975., “Vladimir Nazor” 1977. te 2004. godine Nagrade HAZU za knjigu “Povijest svjetske književnosti”.
Foto: Vjesnik