Roman Midhata Ajanovića “Salijevanje strave” nije ratni roman niti roman o ratu. On donosi priču lociranu u vrijeme neposredno prije tog strašnog sukoba, opsade Sarajeva i uništenja Bosne. U tom vremenu i ambijentu opisane su najtragičnije posljedice rata, onoga što se u stvarnosti dogodilo poslije. U romanu ima mnogo autobiografskog: pisac iz sadašnje pozicije žrtve i gubitnika u tom ratu govori o vremenu koje mu je neposredno prethodilo. “Salijevanje strave” sjajna je priča o metaforičnom traganju za Dobrim koje je oličeno u fluidnoj, stvarnoj-nestvarnoj ličnosti jedne žene imenom Una. Ajanović je pisac velikog unutrašnjeg naboja, iskustva i Bosanac što i nije jednostavno biti, jer se to nosi ili ne nosi u sebi. Una je oličenje onoga što se često u bosanskoj tradiciji naziva Dobrom Dušom. Česta priča o “dobrim Bošnjanima” ili “bosanskoj duši” jest upravo to. Kod Ajanovića je Dobro poput vode, ne može se zadržati, nestaje i kad mu se čovjek približi tragajući za spasom, to Dobro nestaje. Tri glavna lika ovoga romana, tragajući za spasom i Dobrim (traganje za Unom) imaju jedan glavni cilj, a taj je staviti se pod spasonosno okrilje Dobrog.
Podijeli na Facebook
