Heiner Müller (1929-1995) možda je najznačajniji dramatičar njemačkog govornog područja od vremena Bertolta Brechta, a zbog njegova eksperimentiranja s formom dramskih tekstova i sa scenskim rješenjima smatraju ga za jednog od najutjecajnijih dramatičara u posljednjih pedeset godina. Pisao je i pjesme i prozne tekstove. Osvojio je deset njemačkih književnih nagrada, među kojima nagradu Büchner 1985. i nagradu Kleist 1990., a posthumno mu je dodijeljena nagrada za kazalište grada Berlina. Od 1956. do 1989. postavio je na pozornicu velik broj kazališnih tekstova, počevši sa svojim Der Lohndrücker, 1956. Jedna od najčuvenijih Müllerovih režija ona je “Hamlet/Maschine” iz 1990., kada je u sedam i pol sati dugu izvedbu Shakespeareova “Hamleta” ubacio, kao predstavu u predstavi, svoj tekst “Die Hamletmaschine” iz 1977. Brechtov “Der aufhaltsame Aufstieg des Arturo Ui” u Müllerovoj režiji i danas je na repertoaru kazališta Berliner Ensemble. Bio je kritičan prema kulturi Zapada i njenim imperijalističkim težnjama da prisvoji i ušutka zanimljive i drugačije glasove koji dopiru s raznih strana. Svjestan svog položaja europskog intelektualca, Müller ga je kritizirao zbog privilegija koje sa sobom donosi, jer je smatrao da takav povlašteni položaj potiče neučinkovitost upravo onda kada je svijetu potrebno djelovanje i promjena.
Podijeli na Facebook
