Norveški književnik i dobitnik Nobelove nagrade za književnost 1920. godine, Knut Hamsun (1859-1952) rodio se kao Knud Pedersen u mjestu Vågå, Gudbrandsdalen, kao četvrti sin u obitelji. Odrastao je u siromaštvu. U dobi od 17 godina počeo je raditi kod proizvođača užadi i u isto vrijeme započeo s pisanjem. Proveo je nekoliko godina u Americi, putujući i radeći najrazličitije poslove, o kojima je pisao u “Fra det moderne Amerikas Aandsliv” (1889). Godine 1898. godine oženio se s Bergliot Goepfert, ali je brak završio 1906. Hamsun je potom 1909. godine oženio Marie Andersen koja će mu biti vjerna pratiteljica sve do njegove smrti. Marie je napisala memoare u kojima je opisala njihov zajednički život. Kada je upoznala Hamsuna, Marie je bila mlada glumica s obećavajućom karijerom koju je odlučila prekinuti i otputovala je s njim u Hamarøy. Kupili su imanje s namjerom da rade kao poljoprivrednici i da od toga žive, zajedno s prihodima koje je Hamsun dobijao od pisanja. Međutim, ubrzo se sele na jug, u Larvik. Godine 1918. kupili su stari i prilično ruševan dvorac između Lillesanda i Grimstada. Obnovili su glavni dio objekta, dio za stanovanje. Hamsun se lako mogao povući u svijet pisanja i neometano pisati, iako je često putovao na druga mjesta i u druge gradove kako bi pisao. Knut Hamsun je umro u svom domu u Nørholmu. Nakon Drugog svjetskog rata osuđen je zbog aktivne potpore nacizmu i marionetskom režimu Quslinga. Objavio je sljedeća djela: “Glad”, “Misterije”, “Urednik Lynge”, “Nova zemlja”, “Pan”, “Na vratima carstva”, “Igra života”, “Suton”, “Viktorija”, “Munken Vendt”, “Kraljica Tamara”, “Zanesenjak”, “Pod jesenjim zvijezdama”, “Benoni”, “Ruža”, “Prigušena svirka jedne skitnice”, “Posljednja radost”, “Djeca svoga vremena”, “Gradić Segelfoss”, “Blagoslov zemlje”, “Žene na studencu”, “Posljednje poglavlje”, “Skitnice”, “Kolovoz”, “Ali život živi”, “Krug se zatvara”, “Po zaraslim stazama”. (Izvor: Wikipedia)
Podijeli na Facebook
