Mihail Bulgakov je hrvatskome čitateljstvu poznat ponajprije kao autor “Majstora i Margarite” - romana koji se kalio dvanaest godina (1928-1940) i koji je nedavno proglašen jednim od najčitanijih ruskih romana svih vremena. Iako se spomenuti roman s pravom smatra vrhuncem piščeva opusa, treba istaknuti i to da je on tek logičan nastavak autorovih književnih veduta iz 1920-ih godina. Budući da je Bulgakov obogatio rusku književnost brojnim proznim i dramskim ostvarenjima (u moskovskim je krugovima početkom 1920-ih godina bio poznat kao ponajbolji moskovski feljtonist-humorist, a sebe je smatrao prije svega dramskim piscem), bilo bi uistinu nepravedno da njegova rana proza ostane u sjeni kultnoga romana. “Kako se kalio Majstor” je prva hrvatska antologija Bulgakovljeve rane proze (1919-1929), u kojoj će se naći i relativno nepoznati Bulgakovljevi feljtonski počeci s Kavkaza. Dobar dio rane Bulgakovljeve proze zastupljene u ovoj antologiji posvećen je postoktobarskim ratnim prilikama, tj. duhovnim, etičkim i fizičkim aspektima Građanskoga rata. Taj će ratni ciklus upotpuniti i Bulgakovljeve autobiografsko-liječničke priče iz hvaljene zbirke “Zapisi mladoga liječnika”, vrhuncem koje se smatra poluautobiografska pripovijetka o borbi s ovisnošću – “Morfij”. Iako rođeni Kijevljanin, Bulgakov je bio izrazito moskvocentričan autor, što će se pokazati i u satiričnome remek-djelu “Pseće srce”, kao i u živopisnim moskovskim feljtonima i kratkim pričama iz prvih godina NEP-a. U posljednjoj proznoj cjelini antologije Bulgakovljeve rane proze, naslovljenoj “Crni mag”, do izražaja će doći Bulgakovljev zajedljivo-groteskni humor kojim opisuje i sjaj i apsurd sovjetskoga modusa vivendi. (Ivana Peruško)
Podijeli na Facebook
